Genealogie

Op 1 september 1993 startten Anthon en Marcel van den Driest hun onderzoek naar de stamboom van de familie. Tot dat moment waren gegevens bekend die liepen tot circa 1800. Door archiefonderzoek in het Rijksarchief in Zeeland in Middelburg (nu: Zeeuws Archief) kon de genealogie snel worden aangevuld. In mei 1994 kwamen de resultaten van het onderzoek voor de familie beschikbaar in een boek met bijbehorende familieschema’s.

Honkvast
Het bleek dat de familie zeer honkvast was. Alle voorouders uit de 17e en 18e eeuw woonden en werkten op het eiland Walcheren in Zeeland. Onze oudst bekende voorvader is Aernout Mattheeusen van den Dries(s)che, die voor het eerst vermeld wordt in de kerkelijke registers van Grijpskerke in 1591. Bij de inschrijving van zijn tweede huwelijk in 1617 staat vermeld dat hij geboren was in Snaaskerke, in Vlaanderen. Deze verplaatsing, van Snaaskerke (nabij Oostende) naar Grijpskerke, gecombineerd met het tijdstip ervan, is in verband te brengen met de Grote Trek, de grootschalige emigratie van Zuid-Nederlanders naar de Noordelijke Nederlanden, veroorzaakt door de dreigende Spaanse herovering van de Zuidelijke Nederlanden.

Deze vluchtelingenstroom kende haar hoogtepunt in de jaren 1577 tot 1589. Het totaal aantal ‘wijkelingen’ wordt tegenwoordig op zo’n 150.000 geschat (Briels). De Waalse edelman Valentin de Pardieu hertog de la Motte (1530-1595) leidde, in dienst van Alexander Farnese hertog van Parma, de aanval op West-Vlaanderen. Hij deed drie vergeefse pogingen om Oostende, de enige plaats die in handen van de opstandelingen was gebleven, in te nemen. Tijdens het beleg van de stad werden de dijken doorgestoken, waardoor er een groot overstromingsgebied ontstond rond de stad en enkele kilometers landinwaarts. In 1584 werden Stene en Snaaskerke door hun inwoners verlaten.

In de 17e en 18e eeuw zaten meerdere leden van de familie als ‘schepen’ (enigszins vergelijkbaar met de huidige functie van wethouder) in het bestuur van Walcherse dorpen: Cornelis Willemsen van den Driesen was van 1697 tot 1714 schepen van Aagtekerke. Diens zoon Adriaan was schepen van Koudekerke van 1751 tot 1764. Een neef van Adriaan en voorvader van de familie Van den Driest, Marinus van den Driesse (1701-1779), was schepen van Melis- en Mariekerke. Ook uit de allianties die de familie aanging, valt op te maken dat de familie tot circa 1800 tot de plattelandsregenten behoorde. In 1792 trouwde Willem van den Driest, de zoon van Marinus van den Driesse, met Magrieta Jongepier, de dochter van Jan Jongepier, schepen van Grijpskerke en kleindochter van de schout van St.Laurens.

Iedereen met de familienaam Van den Driest stamt af van Willem van den Driest en Magrieta Jongepier. De stamboom kent twee grote takken, die ontstaan zijn uit twee zonen van Willem: Marinus en Jan. De nakomelingen van Marinus (1793-1842), die zijn vader opvolgde als landman te Serpoppekerke, noemen we gemakshalve de ‘Aagtekerke-tak’. De nakomelingen van Jan (1800-1879) noemen we de ‘Middelburg/Vlissingen-tak’.

Nader onderzoek
Uit archiefonderzoek in West-Vlaanderen is gebleken dat de naam Van den Dries(s)che vóór 1600 in de omgeving van Brugge slechts sporadisch voorkomt. Uit de akten van het wezerijregister van ’t Brugse Vrije (Westkwartier) is gebleken dat Aernout Matheeusen van den Dries(s)che een zoon was van Mattheeus van den Driessche, vrylaet in Camerlincx († 1576) en Janneken Verhelst. Hij werd weliswaar in Snaaskerke geboren, maar alles wijst erop dat de familie daar slechts kort moet hebben gewoond. De plaats fungeerde waarschijnlijk als ‘springplank’ op weg naar de Noordelijke Nederlanden aan het einde van de 16e eeuw. Even voor 1600 woonden er een opvallend groot aantal naamgenoten in Gent. Naarmate je verder teruggaat in de tijd, verplaatst de verspreiding van de familienaam zich in oostelijke richting, in de omgeving Lokeren, Hamme en Waasmunster. Pogingen om aansluiting te vinden bij de genealogie Van Driessche, opgesteld door Dr. Rogier Van Driessche en gepubliceerd in het tijdschrift Vlaamse Stam in 1987, hebben tot nu toe niets opgeleverd.

De grootste concentratie van naamdragers vóór 1600 bleek te vinden in Oudenaarde en omgeving. Tot die ‘struik’ behoort ook Jan van den Driessche (Joannes Drusius) (1550-1608), de hoogleraar Oosterse talen in resp. Oxford, Leiden en Franeker. Van hem is bekend dat hij als familiewapen voerde: in zilver, zes zwarte ronde gespen.

Bronnen:
J. Briels, Zuidnederlanders in de Republiek 1572-1630. Een demografische en
cultuurhistorische studie (Sint-Niklaas 1985).
H. Rottier en H. Arnoldus, De Vlaamse Kustvlakte (Tielt/Middelburg 1984) 153, 156-157.
Vlietinck, ‘Het oude Oostende en zijn driejarige belegering’, in: Van Steenes tot Oosthende
deel 2, 2390

In het onderstaande pdf-bestand staat de complete genealogie Van den Driest (Van den Driessen). Omwille van de privacy zijn daarin geen gegevens van levende personen opgenomen.

Genealogie Van den Driest-voor webDownload